تکه دوزی مادر بزرگم به اسم ایران

 

یک روزی داشتم به نقشه ی وطنم ایران نگاه میکردم که یهو تکه دوزی های مادر بزرگم یادم افتاد همان تکه هایی که از پارچه های قدیمی خوش رنگ به یک جا جمع شده و با استاد کاری تمام مادر بزرگم آن تکه های بزرگ و کوچک  در کنار هم قرار گرفته اند وبه صورت یک لحاف بزرگ در آمده اند دقیقا نقشه ی ایران هم مثل تکه دوزی مادر بزرگمه تو این نقشه اقوام وملتهای گوناگون بزرگی که همشون تاریخ بزرگوار و ارزشمند داشتن کنار هم قرار گرفته اند ویک منطقه ای با کاستی ها و فراوانیهایی به اسم ایران تشکیل دادن.

اما ایران درسته که شبیه تکه دوزی های مادر بزرگمه ولی آنقدر با این تکه دوزی فرق داره که نگوووو......

ایران کشورى "کثیرالمله" و مردم آن از ملیتهاى مختلف تشکیل شده است. ". ایرانى نام ملت و یا قوم و نژاد و تبار و فرهنگ و زبان مشخصى نیست. ملت ایران تعبیرى نارسا و نادرست براى نامیدن "مردم ایران" است. کردها و ترکها و فارسهاو بلوچی ها و... هر کدام ملتى جدا هستند البته جزء مردم ایران که در کنار هم قرار گرفتن اینها اسم ایران درست شده. ملل عمده ای که در ایران زندگی میکنن همه عناصر اصلى سازنده مردم و جامعه و هویت ایرانى اند. . ایران تنها کشور منطقه است که به روند پذیرش تنوع ملى کشور و مردم خود نپیوسته است .

در حالیکه ۴۶ روستاى ارمنىنشین قره باغ خواهان استقلال است٫ ۳۰-2۵ میلیون آذربایجانی وقشقایی (ترکی) را از خواندن و نوشتن به زبان مادرى و ملىاش محروم کردن٬ صندوق جریمه ترکى گذاشتن و ادای اسامی و تعاریف کودکانه به این ملت و خود را والا و اصیل شمردن چنانچه در دین اسلام همه ی انسانها با هم برابر و یکی هستند پس ارزش اسلامی کجا رفت؟

بنابر اندک منابع موثق موجود در باره ترکیب ملى مردم ایران٬ خلق ترک در این کشور اکثریت نسبى جمعیت را تشکیل مىدهد. زبان ترکى آذرى (مجموع کلیه لهجه هاى آن) با ٢٩٬٣ میلیون متکلم٫ حداقل ٤٢٬٣% جمعیت ایران٬ از جهت شمار متکلمین زبان اول مردم ایران است. بقیه ملتها از جمله فارسها در اقلیت اند. زبان ترکى زبان اول مردم در شمال غرب کشور و شمال شرق کشور (شمال خراسان) و دومین زبان در فارسستان (پرشیا)(قشقایی) و دیگر بخشهاى کشور مىباشد. ترکى زبان اکثریت مطلق مردم در استانهاى آذربایجان غربى٫ آذربایجان شرقى٫ زنجان٫ همدان٫ اردبیل٫ قزوین٬ مرکزى٫ و تهران میباشد.

زبان محلى  فارسی در دشتهاى مرکزى و شرقى ایران (با کمترین تراکم جمعیتى در کشور) رایج و البته زبان بومى بخشى از مردم کشور همسایه افغانستان مىباشد.

به گفته ی فریتز بولکشتاین عضو کمیسیون اروپا در سخنرانىاى در دانشگاه لیدن از دموگرافى (جمعیت شناختى) به عنوان مادر سیاست یاد کرد و این تثبیتى فوق العاده درست است.

کافى است نگاهى به منطقه خود بیافکنیم. چهار بار قتل عام و نسل کشى ترکان آذرى در قرن بیستم توسط ارمنىیان و روسها (در غرب آذربایجان ٬ در شرق ترکیه و...)٬ اشغال اراضى فلسطین توسط اسرائیل٬ سیاستهاى دولت پهلوى در اسکان فارسها و لرها در عربستان ایران٬ سیستانیها در ترکمنستان جنوبى و کردها در آذربایجان غربی  همه و همه به نیت تغییر ترکیب ملى و بدست آوردن برتریت جمعیتى قومى براى وصول به مقاصد سیاسى مشخصى یوده است  جمعیت شناسى ملل و گروههاى ملى ساکن در ایران٬ تاریخچه٬ لزوم٬ فوائد و یا امکان آن خود بحثى علیحده است.

اگر این بحث هارو کنار بگذاریم و خود را فقط در قرن 21 حس کنیم نه بیشتر پس حتی یک ذره معنی ظاهری  کلمه ی اتحاد ملی و انسجام اسلامی کجا رفت چه برسد به معانی درونی آن.